[Kritiek - Poëziekritiek] Wie ik ben: "jij" / jij mag het zeggen

Anonymous said...

Hoe ik ben?
Anders dan jij. Minder materialistisch.
Ik verwachtte geen “administratieve identiteit” zoals je het zelf noemt toen ik je vroeg naar wie je bent.
En
ik ben ook niet jouw zwarte, retorisch orakelende weergalm. Ik
analyseer enkel jouw antwoord waar inderdaad wat en wie -zelfs
expliciet- samengaan. Ik vind het wat vreemd dat dit het geval is.
Daarom dat ik vroeg naar nog een tweede poging.

Maar het is wel consistent met hoe je schrijft, denk ik.

Hoeveel van jou denk jij dat er op je site staat?



Zal ik je zeggen wie je bent?

Trouwens, waarom ben ik gecategoriseerd bij poëziekritiek?)

1:56 PM

Zeg jij me eens wie ik ben.

En leg misschien ook eens uit waar die ingehouden woede vandaan komt.

Vanwaar ook de vraag "hoeveel van jou denk jij dat er op je site staat?"?

"Jij" bent overigens niet ondergebracht bij Poëziekritiek, maar de teksten wel.

En de "jij" waar ik tegen schrijf, is dat zwarte wel. Dat hoef jij niet te zijn. Ik ken je niet, dus wat zou het.

Die leegte is allesbehalve orakelend. Ze voorspelt met niets. Ze spelt me niets. Ze laat me vallen. Ze laat me verdwalen.




--
Posted by Arne S. to Kritiek - Poëziekritiek at 6/21/2006 05:03:34 AM

Reacties

  1. Met orakelen bedoelde ik « raadselachtig en geheimzinnig spreken » (Van Dale), niet voorspellen, omdat je zei dat ik zo merkwaardig stil bleef.
    Maar er is geen ingehouden woede, echt niet. Ook vreemd dat je dat denkt.

    Wie je bent.
    Jong, haast kinderlijk naïef. Niet denkend aan (ooit te) trouwen, samenwonend. De kunst van het samenwonen nog steeds aan het leren/ ontdekken. Hopeloos verliefd, maar waarop precies? Pas gerenoveerd. Denkend aan een nageslacht.
    Niet zo narcistisch als je zelf denkt.
    Argwanend.
    Wispelturig.
    Onzeker.
    Daarom ook een beetje agressief.
    Maar toch zachtaardig over het algemeen.

    Zoekend naar confirmatie, daarom ook dat je zoveel refereert naar andere schrijvers. Het is niet zozeer je bewondering voor hen die je wil tonen, en evenmin is het je dankbaarheid tegenover hen, dan wel een onzeker zijn om zelf gewoon te zeggen, schrijven of doen.

    Dus in ontwikkeling.

    En dan is er de begoochelende filosofie. Maar toch niet gestudeerd. Waarom? Wat heeft je tegengehouden?

    En de kosmologie, bezig met de grote vragen en toch zie je er de humor en absurditeit van in.
    Désenchanté? En er blij om?

    Zoekend.

    Op weg.

    Ronduit interessant.

    Intelligent.

    Goed gevoel voor humor.

    Warm.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts