[Poëzie - Het einde van de dadelijkheid] Het einde van de dadelijkheid II: Het hoofd

stel
een ballon zuigt zichzelf
vol
tot alles
wat rond hem in hem
in zich opneemt

en alles wordt er niets meer is

dan iets of iemand – onbeduidend
een algemeenheid - loslaat
en met een oorverdovend gefluit
er is geen geluid want ook geen buitenlucht

stel je voor:
er zijn geen oren
herinner je

de wetten van de fysica moeten nog geboren

er moet nog niets

alles naar buiten wordt geperst
god
mijn beste
is een punt

in termen van tijd uitgedrukt
keerbaar zwart gat onthecht tegendeel

er is ons geen woord gegund om
hieraan te ontsnappen

een stelletje
geordende neuronen
E-L-E-K-T-R-I-C-I-T-E-I-T
biologica

zelfs de grootste fout is nu
te verklaren

ik wil naar je kut staren
en me in ’s hemelsnaam dom houden.
vingers in het stopcontact

DEFORMATEREN en FRAGMENTEREN
MOETNETISCH in plaats van MAGNETISCH zijn

met een onbehoefte om uitvoeglijk te doen

nana jeejee

e oe e oe

plankte de wezel

ik ben een uil
geen gedachte diep genoeg omdat te bewijzen
er is poëzie er wordt verondersteld

dat is
voldoende


--
Posted by Arne S. to Poëzie - Het einde van de dadelijkheid at 6/21/2006 04:03:52 AM

Reacties

Populaire posts