[Poëzie - Angelus] als je binnenzak

Jij alleen
kan zo verdwalen.

Je vindt wat zinnen in je rechterzak. Kruimels zijn het, dat gestamel.
Met je vingers probeer je de woorden aan te halen. Waarom toch?
Wat hoop je te vinden? Wat hoop je nog uit te kunnen spreken?
En wat doet het ertoe?

Je blijft het proberen. Beweegt je vingers voorzichtig als in vijverwater
tussen de algen
en dan plotseling toch venijnig graaien. Zonder resultaat.

Woedend trek je de voering van je zakken naar buiten. De wereld
mag het hebben. Alsof je water in een glas straft door het in zee te gieten.

Je wil roepen tegen een voorbijganger
dat jij alleen weet wanneer het licht op groen springt, maar je beseft
je weet niet wat het betekent.

Allemaal excuses,
allemaal excuses om niet uitgesproken te zijn.

Hoe klinkt dat, uitgesproken zijn?
Hetzelfde als verzwegen, maar dan anders.
Anders is gemakkelijk. Hetzelfde ook.

Enkel de kruimels spreken je tegen.

Even voel jij je weer een held nu je denkt
dat iemand er wel zijn weg in zal vinden. Noem het kunst
dat brengt de meeste dingen wel thuis.

--
Posted By Arne S. to Poëzie - Angelus at 8/30/2006 04:26:00 PM

Reacties

Populaire posts