[Poëzie - Angelus] Anten

trommelvlies druist in met stilte tegen
een gsm trilt zeven maal zeven berichten
het wordt fluisterstil alle oren zijn gericht op haar
haar gezicht wordt gemeten met meerdere ogen
en niemand die ziet hoe het glas zich kromt in de ramen
hoe de verf na jaren en één dag barst breekt
geen grond geraakt scherven dwarrelen zacht
de tijd heeft de zuchten al uit het schilderwerk gehaald
een muis die langs de randen van de kamer loopt
van de muur hoef je niets te vrezen
houdt even halt verheft zijn kopje verstoort
met snorharen wat licht en stofjes net genoeg
om eender welke blik op de toekomst te verstoren
haar wenkbrauwen strelen nu bijna haar haarlijn haar wangen
trekken naar binnen lijken uit alle macht haar strot dicht te willen slaan
zij zuigt zich vol zoals het landschap eerst ook even naar binnenplooit
voor de kernbom zich splitst, maar dan fijner
bij het zevende bericht ruikt de muis onraad recht zich het glas in de ramen
springt de verf zichzelf de bilnaad toeknijpend van de kozijnen
kantelt over haar bijna onbestaande zwaartepunt daar
nu ik het zeg is er geen verwijzen meer aan
barst zij los

men heeft er enkel nog het nakijken naar

verdwenen muizenissen.
een schoen die de schilfers tot stof verpulvert
dan weer andere schoenen die het stof mengen onder mos
meegerukt in de groeven van alweer een ander verhaal
ergens in het bos achter de feestzaal wachten voetsporen
van overspel om weer volgelopen te worden. er springt
een vonk van een haastig strakgetrokken trui het begin
van een nieuwe wereldoorlog



Technorati Tags: , , , , , , , , ,

--
Posted by Arne S. to Poëzie - Angelus at 8/08/2006 01:00:05 AM

Reacties

  1. Gewoon prachtig en exploderend krachtig geschreven. Zonder humor in de steek te laten. Man! Goed!

    Greetz, Els.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts