circus. zomaar
Poëzie is het doen
omdat je weet
dat het straks misschien niet meer kan. Gewoon,
dat het straks misschien niet meer kan. Gewoon,
zomaar.
Zoals de acrobaat nog iedere avond zijn vrouw
boven zijn hoofd tilt, na meer dan vijftig jaar
en één dag. En morgen misschien twee.
Of zoals de clown die met grootse schoenen
de kleinste kruimel uitdaagt
om hem te doen struikelen
om dan in stijl te vallen
boven zijn hoofd tilt, na meer dan vijftig jaar
en één dag. En morgen misschien twee.
Of zoals de clown die met grootse schoenen
de kleinste kruimel uitdaagt
om hem te doen struikelen
om dan in stijl te vallen
en hoogmoed en noodlot vakkundig te herleiden
tot een detail
waar je met de glimlach aan voorbij gaat.
Misschien is dat ook het mooie aan mislukken,
dat het zo ook kan.
En wanneer het dan gebeurt,
dan is het maar dat. Gewoon gedaan,
zomaar. Leven is het doen
in stijl omdat je weet dat het straks misschien
niet meer kan. Gewoon.
Misschien is dat ook het mooie aan mislukken,
dat het zo ook kan.
En wanneer het dan gebeurt,
dan is het maar dat. Gewoon gedaan,
zomaar. Leven is het doen
in stijl omdat je weet dat het straks misschien
niet meer kan. Gewoon.
Reacties
Een reactie posten