Snapshots van het avondland: Zestig cent
Als de achterkant van het heelal nog niet bestaat, dan moeten ze die nu uitvinden: de plek waar alles ongenadig eindigt, de hoek waar alle naden samenkomen, de tol van het streven naar perfectie, de steenpuist van God, precies waar hij zitten moet. Daar.
Dat is dan zestig cent. Dank u.
Iedereen komt hier op audiëntie, ongevraagd en naar believen. Zolang je maar je beurt afwacht is er geen probleem. De duur van het bezoek bepaal je zelf. De invulling die je eraan geeft ook. Daar bemoeit ze zich niet mee. Wereldleiders, teringlijders, iedereen is voor haar gelijk.
Dat is dan zestig cent. Dank u.
Het gaat hier niet over wereldschokkende zaken. Daar hebben ze buiten hun handen al vol mee. Het gaat hier over het hoogstnoodzakelijke, over de zaken waar in het openbare leven meestal over wordt gezwegen. Al worden er ook hier niet veel woorden aan vuil gemaakt.
Dat is dan zestig cent. Dank u.
We zijn bang geworden voor wie we zijn. Dat zie je zo. Ze haasten zich hier naartoe alsof hun leven ervan af hangt. En nadien kunnen ze niet rap genoeg weg zijn. Als het niet is om u van uw schoonste kant te laten zien, dan liever niet zeker? Niets menselijks is haar vreemd. Haar niet. Ons wel.
Zestig cent. Dank u.
Tl-licht laat niet veel aan de verbeelding over. Ze vraagt zich af of de Turken uit haar straat daarom zo van dat licht houden. Is het omdat ze willen blijven zien wie ze zijn, anders dan de rest? Of is het omdat ze zich niet door het leven willen laten misleiden? Dat er niet veel te lachen valt. Dat het niets anders is dan misérie. En dat de lelijkheid de mens toont dat er nog veel werk aan de winkel is. Nederigheid is geen overbodige luxe.
Zestig, ja zestig cent ja.
Haar discretie is wereldberoemd. Bij haar kan iedereen vrijuit spreken. Censuur of racisme zijn onbestaande. Als de democratie ooit uitgevonden is, dan is het wel daar, de heilige graal van de gelijkheid. Als ge u ooit afvraagt waar Martin Luther King zijn inspiratie vandaan heeft gehaald voor zijn ‘I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: “We hold these truths to be self-evident: that all men are created equal.”‘ Stop met zoeken. Yes we can? Yes indeed.
Zestig cent. Dank u.
Aan het einde van de dag gaat ook zij naar huis. Eerst alle sporen zorgvuldig uitwissen, bril schoonmaken en dan het licht uit. Paleis op slot en grendel. Haar spataders verraden dat ze zich zorgen maakt. "Stinkmadam!" Onverstoorbaar strompelt ze verder, het kruispunt over. Straks springt het licht op rood. Ook voor haar kent de logica geen genade. Het is beginnen te regenen. Ze heeft geen regenjas, geen paraplu. Ze heeft geen kleren, geen huid, geen lichaam, geen reden van bestaan. Ze loopt voorbij een zwerver. Hij heeft haar herkend en steekt zijn hand uit. Zestig cent. Alstublieft.
Ze kijkt hem aan.
Aprés moi, le déluge.
Dat is dan zestig cent. Dank u.
Iedereen komt hier op audiëntie, ongevraagd en naar believen. Zolang je maar je beurt afwacht is er geen probleem. De duur van het bezoek bepaal je zelf. De invulling die je eraan geeft ook. Daar bemoeit ze zich niet mee. Wereldleiders, teringlijders, iedereen is voor haar gelijk.
Dat is dan zestig cent. Dank u.
Het gaat hier niet over wereldschokkende zaken. Daar hebben ze buiten hun handen al vol mee. Het gaat hier over het hoogstnoodzakelijke, over de zaken waar in het openbare leven meestal over wordt gezwegen. Al worden er ook hier niet veel woorden aan vuil gemaakt.
Dat is dan zestig cent. Dank u.
We zijn bang geworden voor wie we zijn. Dat zie je zo. Ze haasten zich hier naartoe alsof hun leven ervan af hangt. En nadien kunnen ze niet rap genoeg weg zijn. Als het niet is om u van uw schoonste kant te laten zien, dan liever niet zeker? Niets menselijks is haar vreemd. Haar niet. Ons wel.
Zestig cent. Dank u.
Tl-licht laat niet veel aan de verbeelding over. Ze vraagt zich af of de Turken uit haar straat daarom zo van dat licht houden. Is het omdat ze willen blijven zien wie ze zijn, anders dan de rest? Of is het omdat ze zich niet door het leven willen laten misleiden? Dat er niet veel te lachen valt. Dat het niets anders is dan misérie. En dat de lelijkheid de mens toont dat er nog veel werk aan de winkel is. Nederigheid is geen overbodige luxe.
Zestig, ja zestig cent ja.
Haar discretie is wereldberoemd. Bij haar kan iedereen vrijuit spreken. Censuur of racisme zijn onbestaande. Als de democratie ooit uitgevonden is, dan is het wel daar, de heilige graal van de gelijkheid. Als ge u ooit afvraagt waar Martin Luther King zijn inspiratie vandaan heeft gehaald voor zijn ‘I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: “We hold these truths to be self-evident: that all men are created equal.”‘ Stop met zoeken. Yes we can? Yes indeed.
Zestig cent. Dank u.
Aan het einde van de dag gaat ook zij naar huis. Eerst alle sporen zorgvuldig uitwissen, bril schoonmaken en dan het licht uit. Paleis op slot en grendel. Haar spataders verraden dat ze zich zorgen maakt. "Stinkmadam!" Onverstoorbaar strompelt ze verder, het kruispunt over. Straks springt het licht op rood. Ook voor haar kent de logica geen genade. Het is beginnen te regenen. Ze heeft geen regenjas, geen paraplu. Ze heeft geen kleren, geen huid, geen lichaam, geen reden van bestaan. Ze loopt voorbij een zwerver. Hij heeft haar herkend en steekt zijn hand uit. Zestig cent. Alstublieft.
Ze kijkt hem aan.
Aprés moi, le déluge.
Reacties
Een reactie posten