Traanlaven

Met het zilt van jouw tranen
Stroomt ook de vreugde
Die schuil gaat
Achter jouw verdriet mij
Door de aderen

Wat mij glans geeft
Is jouw gloeien
Dat ik alvast laat opbloeien
Tot het opklaart

De zon de kleuren
Uit het zwart van mijn vleugels laat scheuren
En de tijd daar is
Om het te laten gebeuren

Het moment
Waarop treurnis
Stolt tot vernis
Op de schoonheid van jouw ziel.