Het beetje narcisme dat huid heet

I.

Je bekijken is je aanraken

Maar dan zonder kringen

Die het oppervlak verstoren

Zonder echo die uitdijt

Tot de oevers 

Waar de eenden

En de meerkoeten

Nadobberen

Tussen het riet

Tot zelfs het zachtste gefluister

Niet meer zichtbaar is.

II.

Je zou me niet herkennen

Als je me zag

Zoals ik me zie

Wanneer ik naar je kijk

III.

Het is een hardnekkige vorm

Van verdwalen

Waardoor ik telkens weer

Bij jou beland.

IV.

Waar jij bestaat

Kan ik niet zijn

Het is

Als met de zandloper

Volledig

Ledig vol

Een vorm van liefde

Die veel weg heeft

Van achtervolgingswaanzin

V.

Het gaat precies

Om het deel

Van het tegendeel

Dat we delen

VI.

Wat zou er gebeurd zijn

Als hij

In plaats van jou

Te willen kussen

Zijn oor

Voorzichtig

Tegen het jouwe

Had gelegd?

VII.

Wie o wie

Wil

Zoals het water

De oever

En zoals de oever

Het water

Zij aan zij

Wandelen

Met mij?