[Poëzie - Het begin van de snedetocht] Het begin van de snedetocht -XI +XI: jeu de boules

je vindt het even
licht waar het spectrum het breekpunt op handen draagt
hoe heerlijk als alles je toekomt

op handen zijnde

twee mensen wandelen met gestrekte armen
zij aan zij pas
de deux wijsvingers
priemend naar elkaar

toe

een vingertoppenkus
in een glasparel

het is stil daarbinnen
verkeer huizen zon bomen grind in de berm
alles gromt door onderdruk

aan de voet van een building

een veld strakgetrokken tegels
uit de jaren zestig van de vorige eeuw
waar kleine schotsen stiekem oprijzen
die nooit hoger kunnen komen
dan de helft van hun lengte of hun breedte
(zo’n 40 cm
om precies te zijn)
voor ze omvallen
zijn ze vast alweer weggenomen

staat op zondag een krokus, roze
je m’en FUCK wacht op maandag
weet niet van maandag maar maandag komt
met zo’n twee miljoen zevenhonderdvijftig duizend
en 1 stappen die de stad een aangezicht slijten

wacht tot iemand het laken strak trekt of het doek valt
- weet niet wat wachten laken doek strekken vallen strak is -
we huren alvast een bouwfirma in voor het eerste

waar de krokus op aanraken staat de schotsen op breken
hun scherpe randen overgaan in lipzacht
waar in de aarde een stofdeeltje alles opschudt

voor alles in een keer weer op precies dezelfde plaats valt
voor je het weet

is het al gebeurd

et c’est vraie
ça n’existe pas

het is niet meer dan wat het is

zoeken naar oneffenheden in het speelvlak

Technorati Tags: Schoenvuur, poëzie, gedichten, snedetocht, existentialisme, speelvlak, krokus, stad, evenwicht

--
Posted by Arne S. to Poëzie - Het begin van de snedetocht at 8/15/2006 08:57:08 AM