[Poëzie - Angelus] Deuntje

Hef het gezang aan doe de adem
met zwier uitgeleide beroer met je stembanden
de aren op het veld nabij Isfahan

zodat de korenvlinder opvliegt
de jongen aan de rand van het veld in vervoering geraakt
's avonds eindelijk haar hand neemt haar kust
achter de vervallen schoolmuur

bij het eerste gezang van de krekels. Denk niet

aan hoe je stilzwijgen of zelfs een andere toonaard
of adempauze het land stoffig had doen lijken
de vlinder goed gecamoufleerd
aan ieders aandacht was ontsnapt

hoe hij tegen zijn zin dag in dag uit
de ezels van zijn vader had gehoed van schaamte
zijn blik niet vanonder het stof had durven te halen
om haar een keer aan te kijken.

Het is wat zwaar op de hand om te veronderstellen
dat hij haar vermoord zou hebben. We doen het niet.

Wat kan het leven toch mooi zijn


--
Posted By Arne S. to Poëzie - Angelus at 9/14/2006 01:17:00 PM