narcis

je zoekt in de plooien van een narcis
een model om fouten te ontdekken

kon je maar met zekerheid zeggen
dat het nu eens niet aan jou lag

de huivering op het water, de omgewaaide stronk
die aan de oever zijn lot ondergaat

er zit samenhang in wat uiteenvalt

en je haat paradoxen
omdat het truukjes zijn

die wat je aan en tegen staat
toch bij elkaar brengen

je wordt zenuwachtig
nu de avond valt

want morgen is ze niet meer

en begint het wachten
op een nieuwe lente

je duwt je neus nog een keer in de kelk
en haalt diep adem

een wanhoopsdaad

alleen een god mag het weten