Iets terugvinden waarvan je niet wist dat je het kwijt was

Soms kan je gewoon vergeten wat je favoriete boek was. Althans, ik kan dat.

En soms is er een ander boek dat dat ene boek weer in herinnering brengt.

In The Garden Against Time vertelt schrijfster Olivia Laing het verhaal van haar tuin, een oude tuin in Suffolk die ze met grote toeweiding restaureerde. Laing vertelt over haar ervaringen, over de geschiedenis van haar tuin en over de geschiedenis van tuinen en tuinieren. En tussendoor mijmert ze over haar leven en over de wereld waarin haar tuin weer tot bloei komt.

Het boek dat ik vergeten was, en dat ik me door Laings boek ineens weer herinnerde, is What is Landscape, van fotograaf John R Stilgoe. Geen foto's in het boek van Stilgoe, want het is een boek over taal, over luisteren. Stilgoe is gek op oude woordenboeken en hij is gefascineerd door hoe we onze relatie met het landschap gevat hebben in taal, door hoe oude en lokale taalgebruiken dingen in het landschap zichtbaar maken waar we ondertussen doof en blind voor zijn geworden.

Stilgoes boek was een feest, een leesontdekking zoals ik er nog niet veel ervaren heb. Komen in de buurt: Angela Carters Nights At The Circus, The Selected Works of T.S. Spivet (Reif Larsen), het werk van Szymborska, The Halls of Uselesness (Simon Leys), Doe het toch maar (Babs Gons), het oeuvre van A.L. Snijders, het oeuvre van Gregory Bateson en Het achtste leven (Nino Haratischwili).

Ik herkende me in Stilgoes boek, door mijn liefde voor luisteren, landschap, mensen en taal, door zijn zorgvuldige blik en zijn enthousiasme. Door zijn diepe respect voor tijd en wijsheid.

The Garden Against Time zal me alleen daarom al dierbaar blijven, omdat het boek me iets kostbaars hielp terugvinden waarvan ik niet wist dat ik het kwijt geraakt was.

#literatuur #boeken #serendipiteit