verssporen: oxivanish
het geurt naar zondagochtend
je twijfelt weet nog niet met welk waspoeder je lakens wassen
je zachtwitte satijnen slip waarin je het verlangen nog ziet spannen
leidt je blik van je handen naar de vloer een merel die wegstuitert
brengt je weer bij de les
zenuwen spieren chemische stoffen gaan een onontwarbare knoop aan:
je propt het wasgoed in de trommel
kiest oxivanish voor vernieuwing en antiherinnering onkreukbaar
de glimlach in de plooien onder je vingertoppen zal op het moment dat je de deur uitgaat
je mondhoeken bereiken
zo onbeslist
dit bed
ik wil niet verzaken
aan het vluchten met jou geen sporen achterlaten
en draai me om
als in de hoop dat het verleden op vandaag vooruit zal blijven lopen
bemerk al snel dat enkel de terugkeer een toekomst heeft
wat je gehad hebt, kun je houden
ik lees het zonder veel verbeelding van je met fluister beslapen lippen
de echo, het geritsel van de lakens, de met verstomming geslagen kleren
gordijnen die beter weten geen deur geen raam geen muur geen mogelijkheid
om de ochtend de rug toe te keren je loopt
vóór de stier de arena uit en wacht
tot een muur je frontaal op de horens neemt
verrader
je hand glijdt naar de plaats waar laatst mijn hart lag
als alles goed gaat
en ik verloop volgens plan
kom ik je zonder omwegen
nooit meer tegen
je twijfelt weet nog niet met welk waspoeder je lakens wassen
je zachtwitte satijnen slip waarin je het verlangen nog ziet spannen
leidt je blik van je handen naar de vloer een merel die wegstuitert
brengt je weer bij de les
zenuwen spieren chemische stoffen gaan een onontwarbare knoop aan:
je propt het wasgoed in de trommel
kiest oxivanish voor vernieuwing en antiherinnering onkreukbaar
de glimlach in de plooien onder je vingertoppen zal op het moment dat je de deur uitgaat
je mondhoeken bereiken
zo onbeslist
dit bed
ik wil niet verzaken
aan het vluchten met jou geen sporen achterlaten
en draai me om
als in de hoop dat het verleden op vandaag vooruit zal blijven lopen
bemerk al snel dat enkel de terugkeer een toekomst heeft
wat je gehad hebt, kun je houden
ik lees het zonder veel verbeelding van je met fluister beslapen lippen
de echo, het geritsel van de lakens, de met verstomming geslagen kleren
gordijnen die beter weten geen deur geen raam geen muur geen mogelijkheid
om de ochtend de rug toe te keren je loopt
vóór de stier de arena uit en wacht
tot een muur je frontaal op de horens neemt
verrader
je hand glijdt naar de plaats waar laatst mijn hart lag
als alles goed gaat
en ik verloop volgens plan
kom ik je zonder omwegen
nooit meer tegen
Reacties
Een reactie posten