pas des deux

schoon genoeg heb ik ervan,
dit etalageverhaal waar alsmaar meer
brokken van komen

het gebrek
aan geweld is stuitend het vechten
is dansen, aan elkaar geklonken
jij, die me altijd vakkundig weet
te ontwijken

we horen hier niet thuis toch is ons lot
verbonden het gebrek aan bewegingszin
is van de weerom, stuitend, de strijd
gestreden moet nog bevrijd uit beeld
gehouwen uit voegen gebarsten uit huid
gescheurd uit wondmond bloeden

het gruis zal zich zo hoog opstapelen
wij zullen met stof de wereld verdrinken
in droge lucht misschien moet de waarheid
niet zo werelds zijn kan ik beter
tevreden zijn met de afdruk van mijn blik
in jouw raam

die drie seconden het wegkwijnende verlangen
ik ben lucht voor jou en water
en vieze vlekken die anderen het zicht
op hun droombeeld belemmeren.

ik
ben er helaas
teveel aan.

Op Parlando vind je m'n bijdrage aan het ding-gedichtenproject. Lies Van Gasse en ik hebben een gedicht geschreven bij een schaakbord van Christophe Vekeman. De Parlando-redactie heeft er, net als vorig jaar overigens, weer iets heel moois van gemaakt.