in memoriam Ianus Fabris

voor chris

Tot voor kort had ik nog de moed
om bij iedere ontmoeting
je beelden de vrijspraak te gunnen

Maar twaalf gouden afgietsels van jezelf
en rijen badkuipen vol keverkorst
en recyclage van uilen en andere cleverkost later
kan ik je enkel nog een verdienstelijke etalagist noemen.

Ook je laatste performance was op zijn mildst
en zachtst gezegd
een installatie,

ik prees me godzijdank
- of is dat vloeken in de kerk? -
gelukkig

dat ik mezelf het recht kon voorbehouden
om na het rondwandelen de zaal te verlaten.
wat heet: van het rechte pad afwijken.
geen overbodige intellectuele luxe

als eufemisme
voor armzaligheid. dat,
liefste

was de laatste keer. ik wou Hilde zien.
nu slijt jij -
je bekrompen theater an sich
over het leven in ideeën -
niet meer aan mij.

Reacties