Over onverantwoorde medische risico's

Na het zoveelste verhaal van autistische lotgenoten:

Als wielrenners hun sport moeten stoppen omdat er een hartafwijking is vastgesteld, vindt niemand dat abnormaal. Dan klinkt het dat het spijtig is, maar een verstandige beslissing. Dan komen specialisten vertellen dat topsport voor x of y onverantwoord zou zijn.

Maar wordt er bij jou na langdurige overbelasting, depressie of burnout autisme en of adhd vastgesteld en kun je niet meer doen wat je voordien deed, dan is dat ineens verdacht.

Dan is het gepermitteerd om te vragen: "Maar voor je uitvallen kon je dat toch ook?"

Of zo is het toch in de ogen van sommige controle-artsen en beleidsmakers.

Dat is dus nét hetzelfde alsof je tegen die wielrenner zou zeggen: "Nou, voor we die hartafwijking zagen, kon je toch ook koersen? Dus wat is het probleem?"

Net als bij die wielrenner is het onverantwoord om te eisen van mensen dat ze zichzelf blootstellen aan grote gezondheidsrisico's.

Het is niet voor niets dat autistische mensen oververtegenwoordigd zijn in de zelfmoord-, depressie-, en chronische aandoeningsstatistieken.

Een hartspecialist die een wielrenner niet zou wijzen op de gezondheidsrisico's van diens hartkwaal, zou al snel geschorst worden omwille van professionele fouten en nalatigheid.

Maar een (controle)arts die mensen dwingt om zich bloot te stellen aan onverantwoorde en vermijdbare gezondheidsrisico's mag dat gewoon doen.

Ik vind dat daar dringend paal en perk aan gesteld mag worden.

#ActuallyAutistic #autismawareness #autisme #geestelijkegezondheidszorg #ggz #ervaringsdeskundigheid #ervaringsdeskundigen #herstel #zorg #arbeidszorg