Waarom mijn diagnose mijn leven gered heeft

Mijn diagnose heeft mijn leven gered.

Want door bij "depressie" en "angststoornis" te blijven, zou ik het opgegeven hebben. Er werden me beterschap en een herstelverloop geschetst die nooit haalbaar waren, die onbereikbaar bleven en waardoor ik dus een behandeling kreeg die niet werkte.

Met als enige conclusie dat ik het niet goed deed. Dat ik het verkeerd aanpakte. Tot bleek dat de experts het bij het verkeerde eind hadden. Of toch de experts die me toen begeleidden.

Ik had alle hoop bijna opgegeven toen een vriendin me zachtjes in de richting van autisme deed kijken en alles duidelijk werd.

Voor collega therapeuten met wie ik gestudeerd had en die expert waren in autisme kwam dat niet als een verrassing. Hen was veel eerder al het een en ander opgevallen. Mijn hoofddocent, wijlen psychiater dr Luc Isebaert, had het al gezien na de eerste les die ik bij hem gevolgd had in 2008. Hij dacht toen dat ik wel wist dat ik autisme had omdat ik er zo goed mee leek om te gaan.

Het is iets wat wel meer mensen met autisme overkomt. En het gebeurt mij ook dat ik mensen aanspreek van wie ik denk dat het al duidelijk is dat ze autistisch zijn zonder dat ze dat al weten.

De diagnose autisme wordt vaak pas gesteld in een context van wanhoop, van kinderen, ouders, vaders, moeders, partners, vrienden die ten einde raad zijn.

Het zou ook anders mogen. Nee, het zou anders moeten.

Vergelijk het met linkshandigheid. Niemand die je dat nu nog afleert. Maar een andere manier van neurologisch functioneren wordt nu nog — uit onwetendheid — onderdrukt en mismeesterd. Met alle gevolgen vandien.

Dit is onrechtvaardig en onmenselijk.

Een diagnose is een erkenning. Een wezenlijke erkenning van hoe iemand in de wereld staat en functioneert. Vandaag gebeurt die erkenning in een probleemcontext en in een context van dysfunctioneren. Maar dat dysfunctioneren heeft meer met gebrekkige kennis en vermogen van de omgeving te maken dan met de persoon die gelabeld wordt. Denk opnieuw aan linkshandigheid en hoe daar enkele generaties geleden nog op neergekeken werd als iets afwijkends, als iets slechts.

Vandaag wéten we beter. Moeten we beter weten. De kennis is voorhanden. Er is geen enkel excuus meer om hier niet naar te handelen en om mensen met autisme (of een andere neurotypologie) niet te erkennen in hun manier van zijn alszijnde menswaardig en evenwaardig.

#geestelijkegezondheid #geestelijkegezondheidszorg #autisme #autismawareness #ActuallyAutistic #diagnose #neurodivergent #neurodiversiteit #ggz #ervaringsdeskundigheid #ervaringsdeskundigen

(Met dank aan Elise Cordaro. Want ik schreef dit bericht nav haar getuigenis)