Spiegelwezen

Wij

Wij zijn de kinderen

Van ongeboren ouders

Van kinderen die niet weten

Wat het is

Om ouders te hebben

Die meer geven om hen

Dan om wat hen ontnomen is

Wij

Wij zijn de kinderen

Van ongeboren ouders

Wij die net als hen

Niet meer weten

Wat onbezonnen en onbezorgd zijn is

Die de tranen van hun ouders huilden

En lijden van jaren

Op onze nog veel te kleine schouders namen

Als ware het onze schuld

Wij

Wij zijn de kinderen

Van ongeboren ouders

En vandaag stappen wij

Achter de spiegels vandaan

En zeggen minzaam

Stop

Hier zijn wij

Wij zijn uw kind

En niet uw zeer

Noch uw zorgen

Van weleer

Ga gerust tekeer

Tegen wat daar in de spiegel huist

Laat u gaan

Wees dapper, onbevreesd, onbesuisd

Omarm uw woede, úw pijn en verdriet

Maar sla mij niet

Schreeuw het onrecht uit

Maar wees niet langer doof

Voor mijn verdriet

Wat jou is aangedaan

Is het mijne niet.