De oude zanger

Hij is een oude zanger

Zijn lot is bezegeld

Zijn stem nadert de laatste noot

Na iedere ademteug

Is het bang afwachten

Of er nog iets moois komen gaat.

Men viert alvast zijn leven

Maakt nog een laatste plaat

Je weet hoe dat gaat

In het gouden uur

Voor de nacht haar intrede doet

Klinkt alles anders

Krijgt alles een ander gezicht

Zo sprak hij laatst

In een interview over zijn rijk

Gevulde leven, zelfs de stilte

Hing aan zijn lippen

Het was ontroerend mooi

Het leek wel alsof hiermee

Zijn leven was voltooid

Zoals met bloemen, slipjes

Knuffels, complimenten en ander moois

Dat men na een optreden

Naar de zanger gooit

Strooit men nu overal

Te lande met herinneringen

Aan wat hij wist te bekoren

In het leven van gewone stervelingen

Daags na het optreden in de televisiestudio

Gaat de dag weer aan

Gaan de gordijnen open

Het zonlicht aan

Een sjofele oude man

Komt zuchtend, steunend en hoestend

Uit zijn bed gekropen

Scheldt zijn vriendin de huid vol

Met woorden die voor zijn moeder

Zijn bedoeld, die laffe loeder

Die hij in iedere spiegel

En nu ook weer in haar ogen ziet

Die altijd weer weg kijkt

Hoe harder hij roept

Hoe meer zij het doet

Hoeveel keer

Heeft hij vrouwen uitgejouwd

Uit mijn ogen geschreeuwd

In de hoop dat ze hem

In die van de volgende

Echt aankijken zou

Ook dat

Is het verhaal van de oude zanger

Die iedereen kennen wilde

Maar niemand kennen wou.