Tederling

Het blad dat na een klein jaar

Hard werken

Zich te rusten mag leggen

Op het mos

De dauwdruppel

Die zelfs het scherpste gras streelt

Zonder zich te verwonden

De hommel die

Met zacht gebrom

Dommelt in de ochtendzon

Een knuistje om de duim

Van een moederhand

En een hoofdje dat meedeint

Op haar borst

Avondlicht op het dressoir

Dat teder speelt met haar

Haren in haar parelmoeren borstel

Die ze als het ware speciaal

Voor hem daar heeft achter gelaten

Wanneer ben jij voor het laatst

Met liefde aangeraakt?