Blijde intrede op 0110 wordt politieke uitschuiver
De organisatoren van 0110 hadden vooraf uitdrukkelijk gevraagd aan politici om tijdens 0110 geen politieke propaganda te verspreiden. Dat was echter buiten Guy Verhofstadt en Freya Vandenbossche gerekend die op het festival in Gent een wel heel opvallende intrede maakten.
Dat de artiesten tijdens 0110 hun mening zouden geven gisteren was te voorzien. Zij hadden een podium gekregen. En wie naar de evenementen kwam afzakken of wie naar de live-uitzending keek, stemde ermee in dat zangers, zangeressen en andere muzikanten hen tot hun toehoorders mochten rekenen, zowel voor hun muziek als voor hun bindteksten. Geen van de artiesten heeft overigens – mede op vraag van de organisatoren – een echte politieke preek gehouden.
Letterlijk
Omdat 0110 in de eerste plaats een muziekfeest moest worden, was aan de politici gevraagd om zich niet nadrukkelijke te profileren tijdens de concerten bv. door het uitdelen van verkiezingsdrukwerk. Op de website van 0110 stond het zo:
“Omdat het evenement op 1 oktober plaatsvindt, een week voor de verkiezingen, willen we iedereen oproepen om géén verkiezingpropaganda te verspreiden in Brussel, Gent, Antwerpen of Charleroi tijdens de concerten. De organisatie hoopt dat de verdraagzame politici dit zullen respecteren. Er wordt niet gespeecht, niet betutteld, niet veroordeeld, iedereen is welkom! Zo vieren we de complexiteit van het leven met een simpel feest.” (http://www.0110.be/Nieuws/ > Nieuws > 14/09) Een duidelijke boodschap, maar niet voor iedereen, zo bleek.
Glijpartij
In Gent steeg er tijdens het concert van ’t Hof van Commerce plotseling gejoel op toen premier Verhofstadt himself door de middengang tussen het publiek naar het podium werd geëscorteerd met in zijn kielzog minister van begroting Freya Vandenbossche. Gretig zoomden de cameramensen in op wat in een fractie van een seconde omgeturnd werd in een slechte persiflage van een bezoek van de koning. U weet wel, met vlaggetjes en drummende oudjes en kinderen die allemaal een handje willen schudden met de vorst of een praatje willen maken.
Verhofstadt liep min of meer stoïcijns verder, maar Freya Vandenbossche liet zich de aandacht schaapachtig welgevallen en nam de uitgestoken handjes gretig in ontvangst.
Het was fijn om te zien dat het publiek in de buurt van de doorgang het allemaal zo licht opnam, maar wat Verhofstadt en Vandenbossche deden, kan niet door de beugel. Ook al waren ze enkel op weg naar de viptenten om de artiesten een hart onder de riem te steken, ze hadden dat minder opvallend kunnen doen, op een ander tijdsstip misschien. Nu hebben ze op zijn minst de indruk gewekt dat ze politieke munt wilden slaan uit het gebeuren.
De organisatoren van 0110 in Gent gaan overigens ook niet vrijuit. Zij hadden zich bewust moeten zijn van de mogelijke repercussies van de publiekelijke doortocht van Verhofstadt en Vandenbossche.
Het volk overstemmen
Politici zijn ook maar mensen. Je kunt er gif op innemen dat dit het antwoord zal zijn van de betrokkenen. Politici zijn inderdaad mensen en indien Verhofstadt en Vandenbossche zich hadden willen profileren "als al de andere mensen" , dan waren ze rustig tussen de massa gaan staan, hadden ze zich een beetje verdekt opgesteld. Het klinkt cru, maar als er bekende Vlaams Belangers tussen het publiek stonden, dan hebben die weer een argument om te zeggen dat zij zich weer niet boven het volk hebben geplaatst. Je kunt hen moeilijk ongelijk geven.
Ik ben de eerste om te zeggen dat je jezelf niet moet censureren voor het Belang, net zomin als je opera’s moet verbieden louter en alleen omdat Allah of Mohammed erin voorkomen. De boodschap van 0110 was op zich sterk genoeg. 0110 zou een evenement worden waar kunstenaars konden laten zien dat maatschappelijke verantwoordelijkheid niet alleen een zaak is van politici. De artistieke stem heeft een politiek gewicht, net zoals al die andere stemmen uit onze maatschappij. Dat wilde 0110 laten horen. Het was nu eens niet aan de politici om zich als voortrekkers te profileren. Het was aan de massa, het publiek, het (stem)volk om zich te tonen.
Dat Verhofstadt en Van den Bossche daar zonodig weer hun politici-snater tussen moesten slaan, is jammer. Het bewijst dat beiden niet begrepen hebben waar het hier om draait: niet om politici die tonen hoe ze dagelijks de held uithangen of artiesten die de show stelen en zich als dusdanig zouden profileren als de redders des vaderlands. 0110 draait om iedereen die het project mee op poten heeft gezet, om de artiesten en om het publiek, om mensen zoals u en ik die samen deze samenleving tot een samen-leving maken, dag in dag uit.
Ondanks die ene valse noot, blijft 0110 een schitterende lofzang op de intentie om te leven voor en met elkaar.
Arne S.
Dat de artiesten tijdens 0110 hun mening zouden geven gisteren was te voorzien. Zij hadden een podium gekregen. En wie naar de evenementen kwam afzakken of wie naar de live-uitzending keek, stemde ermee in dat zangers, zangeressen en andere muzikanten hen tot hun toehoorders mochten rekenen, zowel voor hun muziek als voor hun bindteksten. Geen van de artiesten heeft overigens – mede op vraag van de organisatoren – een echte politieke preek gehouden.
Letterlijk
Omdat 0110 in de eerste plaats een muziekfeest moest worden, was aan de politici gevraagd om zich niet nadrukkelijke te profileren tijdens de concerten bv. door het uitdelen van verkiezingsdrukwerk. Op de website van 0110 stond het zo:
“Omdat het evenement op 1 oktober plaatsvindt, een week voor de verkiezingen, willen we iedereen oproepen om géén verkiezingpropaganda te verspreiden in Brussel, Gent, Antwerpen of Charleroi tijdens de concerten. De organisatie hoopt dat de verdraagzame politici dit zullen respecteren. Er wordt niet gespeecht, niet betutteld, niet veroordeeld, iedereen is welkom! Zo vieren we de complexiteit van het leven met een simpel feest.” (http://www.0110.be/Nieuws/ > Nieuws > 14/09) Een duidelijke boodschap, maar niet voor iedereen, zo bleek.
Glijpartij
In Gent steeg er tijdens het concert van ’t Hof van Commerce plotseling gejoel op toen premier Verhofstadt himself door de middengang tussen het publiek naar het podium werd geëscorteerd met in zijn kielzog minister van begroting Freya Vandenbossche. Gretig zoomden de cameramensen in op wat in een fractie van een seconde omgeturnd werd in een slechte persiflage van een bezoek van de koning. U weet wel, met vlaggetjes en drummende oudjes en kinderen die allemaal een handje willen schudden met de vorst of een praatje willen maken.
Verhofstadt liep min of meer stoïcijns verder, maar Freya Vandenbossche liet zich de aandacht schaapachtig welgevallen en nam de uitgestoken handjes gretig in ontvangst.
Het was fijn om te zien dat het publiek in de buurt van de doorgang het allemaal zo licht opnam, maar wat Verhofstadt en Vandenbossche deden, kan niet door de beugel. Ook al waren ze enkel op weg naar de viptenten om de artiesten een hart onder de riem te steken, ze hadden dat minder opvallend kunnen doen, op een ander tijdsstip misschien. Nu hebben ze op zijn minst de indruk gewekt dat ze politieke munt wilden slaan uit het gebeuren.
De organisatoren van 0110 in Gent gaan overigens ook niet vrijuit. Zij hadden zich bewust moeten zijn van de mogelijke repercussies van de publiekelijke doortocht van Verhofstadt en Vandenbossche.
Het volk overstemmen
Politici zijn ook maar mensen. Je kunt er gif op innemen dat dit het antwoord zal zijn van de betrokkenen. Politici zijn inderdaad mensen en indien Verhofstadt en Vandenbossche zich hadden willen profileren "als al de andere mensen" , dan waren ze rustig tussen de massa gaan staan, hadden ze zich een beetje verdekt opgesteld. Het klinkt cru, maar als er bekende Vlaams Belangers tussen het publiek stonden, dan hebben die weer een argument om te zeggen dat zij zich weer niet boven het volk hebben geplaatst. Je kunt hen moeilijk ongelijk geven.
Ik ben de eerste om te zeggen dat je jezelf niet moet censureren voor het Belang, net zomin als je opera’s moet verbieden louter en alleen omdat Allah of Mohammed erin voorkomen. De boodschap van 0110 was op zich sterk genoeg. 0110 zou een evenement worden waar kunstenaars konden laten zien dat maatschappelijke verantwoordelijkheid niet alleen een zaak is van politici. De artistieke stem heeft een politiek gewicht, net zoals al die andere stemmen uit onze maatschappij. Dat wilde 0110 laten horen. Het was nu eens niet aan de politici om zich als voortrekkers te profileren. Het was aan de massa, het publiek, het (stem)volk om zich te tonen.
Dat Verhofstadt en Van den Bossche daar zonodig weer hun politici-snater tussen moesten slaan, is jammer. Het bewijst dat beiden niet begrepen hebben waar het hier om draait: niet om politici die tonen hoe ze dagelijks de held uithangen of artiesten die de show stelen en zich als dusdanig zouden profileren als de redders des vaderlands. 0110 draait om iedereen die het project mee op poten heeft gezet, om de artiesten en om het publiek, om mensen zoals u en ik die samen deze samenleving tot een samen-leving maken, dag in dag uit.
Ondanks die ene valse noot, blijft 0110 een schitterende lofzang op de intentie om te leven voor en met elkaar.
Arne S.
Toch even een comment: Ik ga grotendeels akkoord met je stukje, maar het feit is wel dat als de organisatoren geen politieke connotatie wouden geven aan het evenement, ze het gewoon geen week voor de verkiezingen mochten houden. Ik vind het zelfs jammer dat het niet gewoon een feest voor de verdraagzaamheid was, maar eerder een anti-blok evenement.
BeantwoordenVerwijderenB.
Daar heb je een punt.
BeantwoordenVerwijderenDoor de timing richt de manifestatie zich duidelijk naar de politiek en naar de mensen die de lokale politiek volgende week zaterdag grondig kunnen beïnvloeden.
Ik denk niet dat het evenement een andere connotatie had gekregen wanneer het op een ander moment had plaatsgehad. De tegenstelling verdraagzaam-onverdraagzaam is de afgelopen jaren zelf politiek geconnoteerd geraakt.
Wie daar de schuld voor draagt valt moeilijk uit te maken. Het Vlaams Blok en opvolger Vlaams Belang hebben duidelijk discriminerende en onverdraagzame taal gesproken waardoor het evident lijkt om te zeggen dat alles wat naar blanke xenofobie neigt Vlaams Belang-gedrag is. Niet echt correct, me dunkt.
De andere partijen hebben de bovengenoemde tegenstelling net zogoed gepolitiseerd en alle vormen van onverdraagzaamheid gestigmatiseerd tot Vlaams Belang-manieren. Karel De Gucht hield bijvoorbeeld alle Vlaams Belangkiezers moreel verantwoordelijk voor de moorden van Hans Van Temsche.
Door dat soort janhagel is alles wat over verdraagzaamheid en onverdraagzaamheid gaat meteen gepolitiseerd en gesimplifieerd. Die situatie maakt de zaken paradoxaal genoeg niet eenvoudiger.
De stigmatisering die het cordon en het fanatisme van zowel de democratische partijen (kan je dit wel zeggen van fanatieke partijen?) en het Belang met zich mee hebben gebracht, heeft ervoor gezorgd dat andere, subtielere vormen van onverdraagzaamheid onbesproken blijven.
De paniekerige retoriek waarmee destijds het cordon sanitaire is opgetrokken heeft ervoor gezorgd dat de taal die overeenstemt met de maatschappelijke werkelijkheid gevangen is gezet. Of beter, in ballingschap is moeten gaan. Een aantal zaken kun je gewoon niet meer zeggen, ook al zijn ze terecht.
Ik moet hier altijd denken aan wat Adorno schreef over de instrumentele rede. Hij heeft haarscherp geanalyseerd hoe de rede bewust een aantal blinde vlekken negeert. Noem het taboes. Eén van die taboes is geweld. De rationele samenleving talmt nog altijd om het geweld dat inherent is aan haar organisatie en haar denken recht in de ogen te kijken en eerlijk te onderzoeken. Volgens Adorno redeneren we dat geweld dan instrumenteel weg. Kijk wat Bush aanvangt met het krediet van de zogezegd sterkste democratie ter wereld. Het gevaar is dat die taboes die we onvoldoende kennen zo'n sterke drijfveer worden dat we de gevolgen van hun instrumentalisering niet onder controle kunnen houden. Hitler en co zijn daar het mooie voorbeeld van.
Eerlijk gezegd geloof ik niet dat onze samenleving haar taboes al in de ogen gekeken heeft. Want wie van onze politici durft uit te leggen dat een samenleving onverdraagzaam moet zijn om te kunnen overleven. Dit klinkt cru, maar een samenleving moet bestand zijn tegen bepaalde vormen van verandering om aan alle betrokkenen de nodige levensruimte te kunnen blijven garanderen. Een democratie mag/moet/kan daar zeer fundamentalistisch in zijn. Hoezeer is zij zich hiervan bewust?
En alvorens zowel links, rechts, boven, onder en voor en achter moord en brand schreeuwen: dat is altijd zo geweest. De utopische democratische samenleving is altijd het meest nabij geweest voor een kleine minderheid omdat haar grenzen elders werden bevochten door een despoot, een leger, een muur, een grote hoeveelheid geld.
De termen verdraagzaam en onverdraagzaam zijn door de gebeurtenissen van de afgelopen vijftien jaar even de woestijn in gestuurd. En het zal nog enkele jaren duren voor ze van hun pelgrimstocht terugkeren. Die terugkeer wordt enkel mogelijk wanneer we op een gezonde manier kunnen verklaren dat zowel verdraagzaamheid als onverdraagzaamheid thuishoren in ons democratische gedachtegoed.
Communicatie blijft voor mij de enige uitweg, de enige mogelijke oplossing ook al krijg ik emmers stront over me heen, ook al word ik scheef bekeken voor wat ik zeg.
Mensen moeten zich laten kennen, want zeg eens eerlijk, ken jij je buren nog? Ik weet een beetje wie mijn Bulgaarse overburen zijn, maar weten zij wie ik ben? Weten de Turkse jongeren bij ons in de buurt waar wij mee bezig zijn? Weten wij waar zij mee bezig zijn? "Wat we doen interesseert hen niet", hoorde ik onlangs nog van iemand die bij ons buurtwerk verricht. Waarom?
Wat Anciaux en co ook mogen beweren, er wordt niet genoeg gecommuniceerd in onze samenleving. Er wordt teveel gebabbeld, teveel nagepraat. Er wordt geen kennis gemaakt. Er wordt geen sociale weerbaarheid opgebouwd. We kruipen terug in allerlei burchten, achter allerlei vooroordelen en met "we" bedoel ik IEDEREEN die aan deze samenleving deelneemt dus ook iedereen die denkt dat die samenleving niet verder reikt dan het volkse dorpscafé op de hoek of de beelden die via de schotelantenne of internetverbinding andere werelden bedrieglijk dichtbij brengen.
Ja, jouw wereld is groter dan je dorpsgrens en ja, je wereld begint tegelijkertijd met wat er voor je voordeur gebeurt.
Het lijkt me dus beter als we wat meer
BeantwoordenVerwijderenOVERDRAAGZAAM
zijn.
Het klopt overigens niet dat er totaal geen interesse is van beide de kant van de allochtone jongeren voor het buurtwerk.
BeantwoordenVerwijderenDaar wil ik vanuit gaan tot bewijs van het tegendeel. Kan naïef klinken, maar anders vind ik mezelf eerder cynisch ipv kritisch.
Ik stuur vanavond nog een e-mail om mensen uit het buurtwerk om een reactie te vragen.