Door het spiegelglas

En achter haar, over haar schouders
Kijken ze mee, de ouders
Die ze wilde
Maar nooit zo heeft gehad
Ik zie ze staan hun handen
Reiken naar haar schouders
Vingers graaien maaien lucht
Geen huid, geen hart, geen zucht
Die houvast
Houd me vast
Geeft
Die de tijd terug geeft
Om van te houden
Zo staan ze daar,
Zij en hen, zij
Aan zij

Met mij erbij
Tegen wie je zegt
Wat niet voor mij
Maar wel voor hen
Het duurde even
Voor ik wist
Dat in jouw spiegel
Voor mij
Geen plaats was
Ga weg blijf bij mij
Zorg voor mij laat mij
Zie mij hoor mij voel mij
Niet jij waarom jij
Wie ben jij bij mij
Word volwassen
Knap op me af
Blijf hier ga weg
Bij mij

En niemand die daar blij
Van werd ik ziek jij ziek wij
Ziek zij
Aan zij

Tot ik hen zag en verder keek
Dan jij
Ik eindelijk van wijken en ontwijken wist
Je woorden, je woede, je verdriet, je wanhoop
Door me heen liet gaan, want
Niet voor mij
Nu kijk ik in mijn eigen spiegel
Alleen
Naar mezelf en wat er overblijft
Van mijn ouders
Uit een leven zo voorbij
En hoop ik dat ook jij
Jezelf, zij jou en jij
Die van jou voor vol mag aanzien
Zij aan zij
Zoals zij zichzelf, wij elkaar en ik
Ook jou
En jij ook mij.