Spijt

Toe,

Heb geen spijt, lieverd,

Het was de tijd,

Die gaf en nam

Wat ons toe kwam komen

En ons ontkwam

Wat wij met beide handen

Ter ganser harte namen

Balanceerden tussen de kussen

En de tippen van onze tong

Wat onze lippen streelde

Bespeelde

En ons ontdeelde

Bemeerde niet beminde

Verblijde en verblindde

Tot het leven ons de adem benam

En er een einde kwam

Aan wat we met geen begin

Hadden kunnen ontglippen.

Toe,

Heb geen spijt.

Het was de tijd, lieverd

Die gaf en nam

Wat ons toe kwam komen

En ons ontkwam.