Geboortedorp

Het hele dorp is uitgelopen

Ons bed is een grensgebied geworden

Tussen generaties en voorbije verhalen

Waarvan de hoofdrolspelers hier

Nu samentroepen

Het is een gekrakeel van jewelste

Als boven de wieg van een boorling

Die met grote ogen, bonzend hart

En tuitende oren moet aanhoren

Wat nog met geen zintuig te begrijpen valt

Dan liever nog wat langer ongeboren

In het vruchtwater zweven

Enkel op het ritme van onze eigen hartslagen leven

Elkaar ontdekken op de traagst mogelijke tast

Door schemerlicht omgeven

Ons de kans geven om ons samenzijn

Als het onze en enkel het onze te beleven.

Het hele dorp is uitgelopen

Tot aan ons bed

Dat nu leeg is

Want wij zijn

De nacht voordien

Al weggeslopen

Naar gisteren

Toen niemand nog

Van ons wist want wij

Waren nog ongeboren, zij

Staan daar nu

Zo plompverloren

Te kijken naar het onbeslapen bed

Waar hen de ongemakkelijke stilte bekruipt

Die hen zichzelfwaarts doet keren

Tot zij weer naar huis gaan 

Naar de dorpen 

Waar wij gewoond en bewoond werden.

En waar wij enkel en alleen

Als wij het believen

Nog naar zullen weder keren.