[Kritiek - Poëziekritiek] Wie ik ben: (4) Après et avant-la-lettre
Après et avant-la-lettre
Anna zou heel wat van mijn stukken van het afgelopen jaar zwaar bekritiseerd hebben. Niet alleen zou ze kritiek gehad hebben op het ideeëngoed, maar ook op de vorm. De teksten waren slecht. Ik heb lang gedacht dat dit kwam omdat ik te weinig schreef. Vrienden van me die professioneel criticus zijn, schrijven veel vaker en veel beheerster ook. Ik trainde te weinig.
Op een grijze woensdag heb ik dan maar besloten dat ik geen criticus ben, maar een kunstenaar die kritisch over de wereld – en dus ook de kunst – nadenkt. Jeroen Laureyns, naar mijn onbescheiden mening één van Vlaanderens beste kunstcritici, heeft me, zonder het misschien zelf te willen, tot die uitspraak gebracht. Ik was met Jeroen aan het praten over een stuk dat ik net geschreven had voor het tijdschrift rekto.verso. Het stuk was geweigerd om allerlei redenen die me verschrikkelijk voor de borst stuitten, maar die eigenlijk wel terecht waren. In de discussie die we hierover hadden, voelde ik al snel aan dat ik mezelf niet moest willen bewijzen als criticus en dat ik al mijn energie beter in de dingen zou steken die er al zo lang om vroegen. Eén van die dingen was mijn poëzie. Sinds ik die beslissing voor mezelf genomen heb, voel ik me bevrijd. En de grap is nu dat ik veel scherper ben gaan schrijven, ook in mijn kritische stukken.
Ik train nu veel meer. Iedere dag zelfs.
Filosofie is voor mij een vast deel van mijn leven. Ik weet ondertussen wel al dat ik er geen diploma voor nodig heb. Het is misschien makkelijker om je met een diploma en de juiste namen toegang te verschaffen tot gesprekken, bronnen of kringen waar ik nog veel meer uit zou kunnen leren en veel sneller dan ik nu al doe. Maar dat is altijd de helft van het verhaal. Voor de andere helft – het leven – heb ik geen diploma. Kan ook niet. Het enige wat ik wil is dat leven leren kennen en daarvoor moet ik het aandachtig blijven bestuderen, niet per se op een universiteit, maar in dat leven zelf, vanwaar ik sta en waar ik ga.
Uiteindelijk heb ik met mijn Germaanse filologie toch de juiste studierichting gekozen. Want ik ben idd iemand die houdt van de wetmatigheden van taal en communicatie, van hoe de taal zich ontwikkelt, samen met of door onze gedachten. Of hoe de taal onze gedachten ontwikkelt.
De wereld van Sofie is me soms een beetje te après. Ik wil ook wel eens proeven van het leven avant-la-lettre.
Lieve groet,
Arne S.
PS: hoe heet jij?
arne – punt – schoenvuur – at – gmail – punt – com
--
Posted by Arne S. to Kritiek - Poëziekritiek at 6/21/2006 07:34:15 AM
Anna zou heel wat van mijn stukken van het afgelopen jaar zwaar bekritiseerd hebben. Niet alleen zou ze kritiek gehad hebben op het ideeëngoed, maar ook op de vorm. De teksten waren slecht. Ik heb lang gedacht dat dit kwam omdat ik te weinig schreef. Vrienden van me die professioneel criticus zijn, schrijven veel vaker en veel beheerster ook. Ik trainde te weinig.
Op een grijze woensdag heb ik dan maar besloten dat ik geen criticus ben, maar een kunstenaar die kritisch over de wereld – en dus ook de kunst – nadenkt. Jeroen Laureyns, naar mijn onbescheiden mening één van Vlaanderens beste kunstcritici, heeft me, zonder het misschien zelf te willen, tot die uitspraak gebracht. Ik was met Jeroen aan het praten over een stuk dat ik net geschreven had voor het tijdschrift rekto.verso. Het stuk was geweigerd om allerlei redenen die me verschrikkelijk voor de borst stuitten, maar die eigenlijk wel terecht waren. In de discussie die we hierover hadden, voelde ik al snel aan dat ik mezelf niet moest willen bewijzen als criticus en dat ik al mijn energie beter in de dingen zou steken die er al zo lang om vroegen. Eén van die dingen was mijn poëzie. Sinds ik die beslissing voor mezelf genomen heb, voel ik me bevrijd. En de grap is nu dat ik veel scherper ben gaan schrijven, ook in mijn kritische stukken.
Ik train nu veel meer. Iedere dag zelfs.
Filosofie is voor mij een vast deel van mijn leven. Ik weet ondertussen wel al dat ik er geen diploma voor nodig heb. Het is misschien makkelijker om je met een diploma en de juiste namen toegang te verschaffen tot gesprekken, bronnen of kringen waar ik nog veel meer uit zou kunnen leren en veel sneller dan ik nu al doe. Maar dat is altijd de helft van het verhaal. Voor de andere helft – het leven – heb ik geen diploma. Kan ook niet. Het enige wat ik wil is dat leven leren kennen en daarvoor moet ik het aandachtig blijven bestuderen, niet per se op een universiteit, maar in dat leven zelf, vanwaar ik sta en waar ik ga.
Uiteindelijk heb ik met mijn Germaanse filologie toch de juiste studierichting gekozen. Want ik ben idd iemand die houdt van de wetmatigheden van taal en communicatie, van hoe de taal zich ontwikkelt, samen met of door onze gedachten. Of hoe de taal onze gedachten ontwikkelt.
De wereld van Sofie is me soms een beetje te après. Ik wil ook wel eens proeven van het leven avant-la-lettre.
Lieve groet,
Arne S.
PS: hoe heet jij?
arne – punt – schoenvuur – at – gmail – punt – com
--
Posted by Arne S. to Kritiek - Poëziekritiek at 6/21/2006 07:34:15 AM
Reacties
Een reactie posten