[Kritiek - Poëziekritiek] Wie ik ben: wie jij bent
Anonymous,
Je bent een volhouder, pittig ook, zoveel is duidelijk.
Je bent wijs ook, je weet jezelf in toom te houden als het moet. En toch is er altijd die speelsheid. Subtiel. Je ziet het niet of nauwelijks. Net zoals je het stof pas ziet dansen als het licht op de juiste manier door de ramen valt.
Als ik je woorden herhaal, als ik ze hardop lees, klinken ze helder. Je houdt van taal. Je proeft je woorden voor je ze uitspreekt.
Geen podiumbeest. Al die aandacht hoeft voor jou niet. Maar je hebt zeker en vast wat te vertellen. Dat weet je ook. En als je iets te zeggen hebt, dan ga je er ook voor. Een doorzetter.
Je bent oprecht. Iets naïever ook dan je zelf wil toegeven.
"Je bent niets speciaals," schrijf je, "of toch, wie weet." Een klein beetje hengelend naar bevestiging en tegelijkertijd me duidelijk makend dat je het zelf wel zal uitmaken.
Ik probeer me uit je weg te schrijven en te zien wat er overblijft. Waar schrijf ik wat ik wil zien? Een vrouw, waarschijnlijk.
Het is moeilijk je zo te omschrijven zonder iemand voor ogen te hebben. Voor jou ligt dat enigszins anders. Je kent me. Je weet net iets te veel om me niet te kennen. Even die grens over, niets speciaals, of toch, wie weet.
Ergens ben je bang. En nu ik het schrijf, lach je. Dat ik ontgoocheld zou zijn? Je zou beter moeten weten. Aangenaam verrast, dat zeker.
Het is moeilijk te zeggen of ik nu verwoord hoe ik denk dat je bent, hoe ik droom dat je bent of hoe ik verlang dat je bent. Waar is de slaap, waar is de rede, waar is het licht en is het duister geen duister maar blindheid omdat ik in de zon staar?
Er ontbreekt iets aan dit gesprek. En dat is de echte ontmoeting. Alle communicatie vindt plaats tussen mensen, niet in die mensen. En op wat tussen ons in is, hebben we weinig vat. Toch?
Waarom heb je me al die vragen gesteld?
En waarom aarzel je nog om me je te vertellen wie je bent?
Wat staat er op het spel?
--
Posted by Arne S. to Kritiek - Poëziekritiek at 6/23/2006 08:37:00 AM
Je bent een volhouder, pittig ook, zoveel is duidelijk.
Je bent wijs ook, je weet jezelf in toom te houden als het moet. En toch is er altijd die speelsheid. Subtiel. Je ziet het niet of nauwelijks. Net zoals je het stof pas ziet dansen als het licht op de juiste manier door de ramen valt.
Als ik je woorden herhaal, als ik ze hardop lees, klinken ze helder. Je houdt van taal. Je proeft je woorden voor je ze uitspreekt.
Geen podiumbeest. Al die aandacht hoeft voor jou niet. Maar je hebt zeker en vast wat te vertellen. Dat weet je ook. En als je iets te zeggen hebt, dan ga je er ook voor. Een doorzetter.
Je bent oprecht. Iets naïever ook dan je zelf wil toegeven.
"Je bent niets speciaals," schrijf je, "of toch, wie weet." Een klein beetje hengelend naar bevestiging en tegelijkertijd me duidelijk makend dat je het zelf wel zal uitmaken.
Ik probeer me uit je weg te schrijven en te zien wat er overblijft. Waar schrijf ik wat ik wil zien? Een vrouw, waarschijnlijk.
Het is moeilijk je zo te omschrijven zonder iemand voor ogen te hebben. Voor jou ligt dat enigszins anders. Je kent me. Je weet net iets te veel om me niet te kennen. Even die grens over, niets speciaals, of toch, wie weet.
Ergens ben je bang. En nu ik het schrijf, lach je. Dat ik ontgoocheld zou zijn? Je zou beter moeten weten. Aangenaam verrast, dat zeker.
Het is moeilijk te zeggen of ik nu verwoord hoe ik denk dat je bent, hoe ik droom dat je bent of hoe ik verlang dat je bent. Waar is de slaap, waar is de rede, waar is het licht en is het duister geen duister maar blindheid omdat ik in de zon staar?
Er ontbreekt iets aan dit gesprek. En dat is de echte ontmoeting. Alle communicatie vindt plaats tussen mensen, niet in die mensen. En op wat tussen ons in is, hebben we weinig vat. Toch?
Waarom heb je me al die vragen gesteld?
En waarom aarzel je nog om me je te vertellen wie je bent?
Wat staat er op het spel?
--
Posted by Arne S. to Kritiek - Poëziekritiek at 6/23/2006 08:37:00 AM
“Ik probeer me uit je weg te schrijven en te zien wat er overblijft. Waar schrijf ik wat ik wil zien?”
BeantwoordenVerwijderenArne! Je neemt mijn volgende vraag weg!
Dat had ik wel kunnen denken, maar heb ik niet gedaan.
Mijn vraag zou zijn: en wat zegt deze beschrijving over jou?
Waarom antwoord je eigenlijk telkens weer zo open? Misschien ben ik wel een op hol geslagen stalkster en werk jij mijn waanzin in de hand.
Misschien ben ik een poëziecriticus die je aan het bestuderen ben voor een artikel of misschien ben je gewoon het speeltje van een toevallige surfer geworden (maar in dat geval ben ik ook jouwe nieuwe verzetje of zelfs headline).
En als ik geen van dit alles ben, wat doet het er dan toe? Wat is er tussenin?
Waarom gaat het ook over mij? Ik vroeg toch wie jij bent?
Ik heb trouwens gelachen, maar ben niet bang. Google is te orakelend (in jouw betekenis). Tenzij ik een pseudoniem geef.
Waarom ben (moet) ik een vrouw zijn?