[Poëzie - Losse Gedichten] ontbijtend zuur 2

ze zwijgt lacht stil
haar handen

bloot

het tafelblad een afgemeten hakblok
oneindig veel mogelijkheden, scherp
tot op het bot

een vorm
van levenskunst en keukenlicht
vlijm

valt zwaar te verduren.
de nacht stapelt zich op
tegen de ramen op

- dat het kraakt -

(het kraakt niet)

iemand drukt op een knop
even nog uitblazen
en dan

imploderen.

ondertussen valt ergens een dode.
niets om je druk over te maken
het gaat gewoon nooit meer
over.

--
Posted by Arne S. to Poëzie - Losse Gedichten at 6/18/2006 11:03:50 PM